Jezus voor Pilatus
QUESTION: Jezus voor Pilatus - Kreeg Hij een eerlijke rechtszaak?ANSWER:Het proces van Jezus voor Pilatus kon niet eerlijk zijn, omdat de eerdere processen die Hem naar de gouverneur Pilatus hadden geleid model stonden voor wraakzuchtig onrecht. Die oude intrigant Annas was van plan om het vonnis uit te voeren dat zijn zoon Kajafas over Christus had uitgesproken (Johannes 11:49-50, 53, 18:12-13). Jezus reageerde op die absurde aanklachten met een stilte die alleen werd verbroken toen Kajafas hem "bij de levende God" bezwoer.
Het proces van Jezus voor Pilatus kon niet eerlijk zijn, omdat de gouverneur niet toestond dat getuigen voor de verdediging spraken, maar ook omdat hij de zaak niet seponeerde toen de Joodse leiders weigerden bewijs aan te voeren dat de geëiste doodstraf kon rechtvaardigen (Johannes 18:28-31). Hierdoor zagen zij zich gedwongen om de schoonschijnende beschuldiging te uiten dat Jezus Israël van het rechte pad afbracht, omdat Hij belastingen aan Caesar zou tegenwerken en beweerde de Christus te zijn (Lucas 23:2).
Het proces van Jezus voor Pilatus kon niet eerlijk zijn, omdat Pilatus - nadat Hij Jezus persoonlijk had ondervraagd - concludeerde dat Jezus geen bedreiging voor Rome vormde en onschuldig was. Opnieuw toonde Jezus met een stilzwijgen Zijn verachting voor de aangevoerde beschuldigingen. De gouverneur stond versteld (Lucas 23:3-4, Marcus 15:3-5.) Dit was zeer opmerkelijk: Pilatus haatte de Joodse koningen, maar concludeerde desondanks dat Jezus een koning was en dat Hij onschuldig was! Toch besloot Pilatus na deze beslissing, en nadat Jezus door Herodes was ondervraagd, om de Heer te straffen, waarna hij Hem wilde vrijlaten.
Het proces van Jezus voor Pilatus kon niet eerlijk zijn, omdat de angst van Pilatus voor de Joden hem ertoe bewoog een zondebok voor hun haat te vinden (Matteüs 27:15-18). Omdat hij al had verklaard dat Jezus onschuldig was, hoefde Pilatus alleen maar trouw te zijn aan zijn ambt en zijn verantwoordelijkheid. Maar hij had de politieke ladder beklommen door iedereen altijd
iets te geven (maar niemand alles), en hij geloofde dat die strategie ook dit keer goed zou uitpakken. Zijn foefje om Barabbas in plaats van Jezus te straffen pakte echter verkeerd uit. Pilatus' plan werd namelijk onderbroken, toen zijn vrouw hem aansprak en voor Jezus pleitte (Matteüs 27:19); de Joodse leiders kregen hierdoor het initiatief weer in handen (Matteüs 27:20). Toen zij eisten dat Barabbas werd vrijgelaten, probeerde Pilatus opnieuw aan hun woede te ontsnappen door Jezus te laten geselen. Dat zou zijn eigen rechtsgevoel tevredenstellen en hopelijk hun vurige haat doen verdwijnen. Kan iemand, met een dergelijke mentaliteit als basis, werkelijk hopen een eerlijk proces te krijgen?
Pilatus had al eerder met gewelddadige menigten te maken gehad. Hij had zijn soldaten kunnen bevelen om een aantal Joden te doden om zo de orde te herstellen. Hij had zoiets in Jeruzalem al eerder gedaan (Lucas 13:1). Hij had hier nu voldoende reden toe, maar hij weigerde dat te doen. Waarom? Omdat lafheid altijd irrationeel handelt. Lafheid gebruikt geweld, wanneer de rede zou kunnen werken, en gebruikt de rede, wanneer alleen geweld zou kunnen werken.
Het proces van Jezus voor Pilatus kon niet eerlijk zijn, omdat Pilatus zijn handen in onschuld waste, terwijl hij wist dat het recht in zijn hof op een onvergeeflijke manier was geschonden (Matteüs 27:24). Als hij de controle over zijn eigen hof in handen had genomen, met de troepen die hij ter beschikking had en met het gezag van Caesar, dan had hij dergelijke pogingen om zichzelf te rechtvaardigen niet nodig gehad.
Het proces van Jezus voor Pilatus kon niet eerlijk zijn, omdat de gouverneur een veilige uitvlucht zocht: hij liet voor het kruis van Jezus een bord maken met de tekst: "JEZUS VAN NAZARET, KONING DER JODEN" (Johannes 19:19). Het is waar dat hij hiermee zijn werkelijke gevoelens uitdrukte, maar op een ongepaste manier en op het verkeerde moment. Het leidt geen twijfel dat hij deze woorden geloofde. In die noodlottige uren samen met Jezus kwam hij ongetwijfeld tot die conclusie. Maar het ontbrak Pilatus aan de moed om het te zeggen toen het een teken van zijn moed had kunnen zijn. Nee, hij verkondigde deze woorden toen ze lieten zien dat hij slechts een ellendig politicus was. Hij liet de Joodse woede druk uitoefenen op zijn relatie met Caesar (Johannes 19:12) en nam afstand van het gezag dat Caesar hem had gegeven. Pas toen de dreiging was geweken, nam hij dit gezag openlijk weer op. Wanneer je leven, zelfs in alledaagse gebeurtenissen, is gebouwd op compromissen, dan is het bijna onmogelijk om in een crisis plotseling integriteit te vinden.
